یکی از حکمت های روزه اینه که 1 ماه مدام به یاد گرسنگان و تشنگان باشیم تا 11 ماه براحتی از پولمان دل بکنیم و به فقرا کمک کنیم

ولی ماشالله اینقدر سحرها معده مان را پر از مایعات و غذا می کنیم که مبادا لحظه ای گرسنگی و تشنگی شدید را احساس کنیم

مدام هم از رسانه ها این مطلب را دنبال می کنیم که راهکارهای طب جدید و قدیم برای ارتقاء سرزندگی در ماه رمضان چیست ؟

و جالب تر اینکه کسانی که علنا روزه خواری می کنند مقیدند حتی المقدور از این خوراکی ها استفاده کنند

ادعای احترام به قانون و حقوق دیگران هم می کنند این جماعت های کلاس ، بگذریم

بد نیست رنگ پریدگی و ضعف ناشی از معده خالی را تجربه کنیم تا وقتی در میان بستگان یا همسایگان یا دوستانمان به موجود این شکلی

برخورد کردیم تصور نکنیم یک موجود فضایی است او هم یک انسان است مثل ما که گرسنگی چهره اش را زرد کرده و دور چشمانش را سیاه

کرده لذا به او پیشنهاد کرم دور چشم حلزون نمی کنیم بلکه مقداری گوشت و برنج و روغن به او هدیه می کنیم تا هم رنگ رخسارش شبیه آدمیزاد شود هم

سیاهی دور چشمش خوب شود 

خداوند معده خالی را خیلی دوست دارد چون بعد حیوانی انسان کم رنگ می شود 

چرا از خالی بودن معده این قدر فرار می کنیم و عید فطر دچار اضافه وزن و رفلاکس معده می شویم ؟ 

11 ماه راحت طلبی بس نیست ؟

به مهمونی کم خرج خدا خوش اومدید 

 نوشته شده توسط تحلیل بی عینک در پنج شنبه 96/3/11 و ساعت 8:5 عصر | نظرات دیگران()